CDA Bunnik

Het CDA en de ChristenUnie willen dat het kabinet de komende jaren de voedselbank structureel gaat ondersteunen. Daarvoor dient Kamerlid Evert-Jan Slootweg een initiatiefnota in. De partijen willen dat de overheid 9 miljoen euro uittrekt voor steun. Door cofinanciering vanuit Europa kan dit bedrag oplopen tot 60 miljoen euro per jaar. Door de coronacrisis is de voedselbank van ongekende waarde geworden. Tegelijkertijd kampt de voedselbank ook met problemen door de crisis. Zo wordt er minder overgebleven voedsel gegeven, en zijn vrijwilligers in risico leeftijden helaas niet inzetbaar. Juist nu heeft de voedselbank ondersteuning van de overheid nodig om hun belangrijke werk goed voort te zetten. Beide partijen dienen daarom de initiatiefnota ‘meer oog voor de voedselbank’ in.
CDA Tweede Kamerlid Evert Jan Slootweg: ‘ we moeten over onze eigen arrogantie heen stappen en erkennen dat er ook in Nederland mensen, veelal gezinnen met kinderen, in armoede leven. Ieder kind in armoede is er een te veel. Door de coronacrisis is de rol van de voedselbank in onze samenleving verder toegenomen. En met de economische zware tijden die we tegemoet gaan zullen meer mensen een beroep gaan doen op de voedselbank. Als CDA vinden wij het onze dure plicht deze mensen te helpen.’
Voedselbanken hebben inmiddels een belangrijke rol in onze samenleving om deze mensen te helpen overleven. Zij kunnen 15% van de mensen voorzien van een voedselpakket. De overige 85% kunnen ze niet bereiken, daar is extra geld en personeel voor nodig. Beide partijen willen met deze nota twee vliegen in een klap slaan. Aan de ene kant wervingscampagne om vrijwilligers te trekken en tegelijkertijd betere samenwerkingsverbanden tussen gemeenten en voedselbanken om zoveel mogelijk kinderen te bereiken. 
Naast structurele bijdragen doen beide Kamerleden een aantal aanbevelingen zodat voedselbanken in gemeenten nog meer mensen kunnen bereiken. Het grootste deel van de middelen gaat naar de voedselbank in de gemeenten, die daarom voedsel kunnen aanschaffen voor de meest betalende. En we vragen om lokale doel om samen met de lokale voedselbanken een plan op te stellen om specifieke doelgroepen, zoals kinderen, die moeilijk bereikbaar zijn beter te ontdekken.
Lees hier de nota.

“Er zijn veel vragen vanuit de samenleving over de coronawet. Ik heb met verschillende mensen die mij mailde contact gezocht om te horen waar hun grootste zorgen zitten. Zo vertelde een moeder mij dat zij haar drie studerende kinderen zag vereenzamen. Dagenlang op een studentenkamer, gekluisterd aan het videoscherm. Vanwege kwetsbare personen in de familie zeer terughoudend om enig sociaal leven aan te gaan. Dat zou toch bij studenten anders moeten zijn. Of we daar wel oog voor hadden. Een andere moeder had al maandenlang haar kinderen niet gezien omdat zij een kwetsbare gezondheid had. Dat hadden haar kinderen zelf besloten maar het was een heel moeilijke keuze, die enorm pijn deed. Ik heb gesproken met mensen die familieleden hebben verloren, op de intensive care, in een soort wit pak. Nauwelijks contact, nauwelijks afscheid kunnen nemen. Is dit het nieuwe normaal, gaat die nieuwe wet dit faciliteren?   En we kennen allemaal de problematiek rond de verpleeghuizen: de bezoekbeperking, ook voor mantelzorgers, voor naaste familieleden. Geen afscheid kunnen nemen. Verschrikkelijk. Ook ik sprak maandenlang met mijn moeder door een intercom bij een raam. Tijdens die telefoongesprekken, maar ook in gesprekken op het Plein, voor de Kamer, ontdekte ik dat onder die beelden – en soms ook onder het directe taalgebruik – veel oprecht bezorgde verhalen schuil gingen. In veel gevallen maakte aanvankelijke boosheid plaats voor zorg, voor vragen, voor angst. Hoe lang moet dit nog duren, waar gaat onze samenleving naartoe? En hebben jullie daar in de Kamer wel oog voor?
Deze Coronatijd is een pijnlijke tijd. De vrijheden die gewoon zijn, staan onder druk. We zijn kwetsbare mensen, allemaal. En het is juist onze taak, als parlement, de noodzakelijke regels die de overheid stelt te controleren. We moeten constateren dat die democratische controle tot nog toe pover is geweest. Er zijn vele debatten geweest waar allerlei maatregelen op hoofdlijnen besproken zijn, maar de noodverordeningen waarin al die regels voor burgers feitelijk beschreven staan, zijn nog nooit in enige Nederlandse volksvertegenwoordiging aan de orde geweest. Onze crisiswetgeving is geschreven voor kortdurende crises, van hooguit enkele dagen, een week. Dan is controle achteraf verdedigbaar. Maar deze Coronacrisis duurt al meer dan een half jaar en zal naar verwachting ook nog wel even voortgaan.   Het wetsvoorstel dat vandaag voorligt maakt het mogelijk om al die beperkende maatregelen onderwerp van het democratisch debat te maken. Niet achteraf, maar op voorhand, zoals het hoort. Ik verwacht dat juist dat democratische, openbare debat bij zal dragen aan openbaarheid, aan inzicht, aan draagvlak. Al eerder spraken zowel de Tweede Kamer als de Raad van State uit dat – zeker als de Coronacrisis langer duurt – beperkende maatregelen hun basis dienen te vinden in een formele, door het Parlement getoetste wet. Dit wetsvoorstel voorziet daarin.”   – Chris van Dam

Het CDA, PvdA en GroenLinks willen dat het delen van gemaakte foto’s of filmpjes van slachtoffers strafbaar wordt. De partijen dienen daartoe samen een wetsvoorstel waarin zij pleiten voor maximaal één jaar gevangenisstraf of een boete van de vierde categorie (21.750 euro). Het komt geregeld voor dat omstanders foto’s of filmpjes maken van personen die zwaar gewond zijn, vechten voor hun leven of die zelfs al gestorven zijn. Dat is op zich al verwerpelijk, maar het wordt nog erger wanneer die beelden ook nog eens online worden geplaatst op sociale media kanalen. Dat laatste moet aan banden worden gelegd vinden CDA, PvdA en GroenLinks.
CDA tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg: “het is onacceptabel dat dit nog altijd zomaar kan gebeuren. Op dit moment staat er vrijwel niets aan in de weg om beelden van personen die hulp behoeven of overleden zijn, openbaar te maken. Daarom komen wij met dit wetsvoorstel om het strafbaar te maken, zodat mensen wel drie keer nadenken voordat ze hun telefoon pakken terwijl iemand voor zijn of haar leven aan het vechten is om daarna de beelden op internet te zetten. Die sensatiezucht is kwalijk. Dat is een onacceptabele inbreuk op iemands privacy en het berokkent het slachtoffer of de nabestaanden extra leed.” 
Op dit moment staat er vrijwel niets in de weg, om beelden van slachtoffers van een misdrijf of een ongeluk openbaar te maken. In bepaalde gevallen kan er met wet- en regelgeving achteraf geprobeerd worden om een inbreuk te herstellen. Maar dat vinden de partijen niet voldoende. We moeten slachtoffers en nabestaanden beter beschermen. Dat kan het beste door het strafbaar te maken. Campagnes zijn al geprobeerd en die hebben helaas onvoldoende effect gehad.
De initiatiefnemers verwijzen naar Duitsland, daar is men verder op dit terrein. Daar kennen ze wetgeving die het maken of overdragen van beelden die de hulpeloosheid van een persoon tentoonstelt, strafbaar stelt. Het wetsartikel in Duitsland is zo duidelijk gestoeld op de bescherming van de persoon die in hulpeloze toestand verkeert. Een dergelijke norm- en strafbaarstelling ligt ook in Nederland in de rede. Daarmee komt het niet alleen tegemoet aan een breed gedeeld gevoel in de samenleving, maar dient het ook het recht op privacy van het slachtoffer en de familie en/of nabestaanden.